Ik zag op Face Book dat KLTZ bd Rien Maas is overleden. Dat hij moge rusten in vrede.

Toen ik dat las gingen mijn gedachten terug in de tijd. Wij waren vanaf 16 februari 1979 voor 4 maanden met de Neptune 216 gedetacheerd op Curacao. Hij was vanaf 23 febrari eerste vlieger en vliegtuig commandant van onze bemanning. Niet verkeerd en hij ging graag op trip.

Op een dag kregen wij, bemanning Delta, de opdracht deel te nemen aan een
oefening met onder andere de Marine van Colombia. De oefening heette “4 BANDERAS”.
De andere twee waren dacht ik Amerika en Frankrijk.
Aldus geschiedde.
We werden geaccomodeerd in een hotel in Cartagena. Niet echt ongezellig.

Op de dag van aanvang der oefening heerste er grote consternatrie op het vliegveld.
Er was een schip met drugs c.q. wapen smokkelaars onderschept door een patrouille boot van de Columbiaanse Marine.
Onverwacht was het vuur door de bandieten geopend waarbij twee officieren werden gedood.

Het schip waar mee alles had plaats gevonden, was bekend. Alleen hadden zij het vermoeden dat het schip was over geverfd en dat zij zich schuil hielden in van de vele rivier mondingen.

Er werd op hoog niveau verzocht, en de toestemming kwam, om deze broeders in het kwaad mede met hulp van ons op te sporen.
We gingen airborne en vlogen langs de Colombiaanse kust tot een tiental kilometers landinwaards. Aan boord was ook een Columbiaanse officier. Hij nam plaats in de neus. Ik was bij hem.

Op een gegeven moment zei hij dat hij zijn hand tasje na de start bij de beam had laten liggen. Ik ging het halen en voelde dat er alleen maar een groot pistool in zat. Ik meldde het aan de commandant. Hij zei geef het hem maar. Zo was hij, je kon hem zijn “pies niet snel lauw maken”. Ik ging naar de neus met het wapen. Ik nam me wel voor om het tasje in de gaten te houden.

Ondanks de ernst er van, was het een prachtige vlucht over dit gebied van oerwoud. Tijdens deze vlucht zagen wij vele indiaanse nederzettingen en kleine uitgehakte vliegveldjes. We vlogen over die laatsten heen en zagen soms vliegtuigjes. Ook een maal zeker omringd door zwaar bewapende lieden. Zij bezaten zeker geen lucht buksen, integendeel. Zij waren net zo verrast als wij en richtten hun vuurwapens. Begrijp het goed, we zaten écht laag. We vlogen er voor de tweede keer niet meer over heen.
Tijdens deze patrouille kwamen we ook bij de grens van Columbia en Venezuela. Daar zagen wij een soort grote woestijn achtige droge vlakte met héél veel vliegtuig wrakken van smokkelaars. Er was zelfs een DC-6 bij.
Helaas hebben wij de bandieten niet kunnen spotten.

De volgende dag werden wij dringend verzocht om mee te werken aan een opsporing van een hoge medewerker van de regering die was gaan vissen op zee en sinds een paar dagen werd vermist.
We topten op en gingen er voor. De search party van hun luchtmacht bestond uit een Cessna. We zochten vele uren, zonder resultaat.
De volgende dag gingen we er weer voor. Opeens …..!!!
NEPTUNE NEPTUNE THIS IS CESSNA CONTACT PLEASE CONTACT PLEASE !!! Hij gaf zijn positie door. En zei dat hij het doel had gevonden. Hij moest terug vanwege brandstof. Wat een held die eenzame Cessna vlieger.

Vlak bij de door hem opgegeven positie vonden wij een klein bootje. De man aan boord had van een of ander zeil een soort grote vlag op getuigd.
Er was geen teken van leven. We gooiden twee sonoboeien om de positie te bepalen en terug gevonden kon worden.
Op een gegeven moment kregen contact met een oorlogsschip van de Colombianen. We vertelden hun dat we terug naar basis moesten om te tanken.
Een slimme Colombiaanse collega aan boord, vroeg wat de frequentie van de boeien was. Misschien konden zij die peilen of op een andere manier vinden.

Na het tanken wilden we er weer voor gaan we kregen echter een chip warning op een motor. We bleven aan de grond..
Het schip had echter gelukkig wel succes , wellicht mede door onze boeien, of on top. De medewerker leefde nog ondanks dat hij er slecht aan toe was. Hij heeft het gered die ouwe taaie. We hadden begrepen dat hij niet jong was.

Niet spectaculair. Nooit meer iets van gehoord. Wel een mensenleven gered door inzet en nadenken.

Vluchten vermeldin mijn logboek.