Ik plaatste onlangs weer een foto van een type vliegtuig wat in het begin van mijn diensttijd bij de Marine Luchtvaartdienst (MLD) diepe indruk op mij maakte, de Seahawk. Ik was nog jong en in als telegrafist in opleiding tot Vliegtuig Onderzeeboot Bestrijder (VOB). In die tijd kon je als VOBer geplaatst worden op Squadrons met diverse type vliegtuigen, zoals de SNB5/TC45J Beechcraf (VSQ-5), S-2-A Grumman Tracker (VSQ-2 en 4) en de SP-2-H Lockheed Neptune (VSQ-320). Deze types heb ik later vele uren “bereden”.

Het vliegtuig de “Seahawk” had echter slechts plaats voor 1 persoon. Een vlieger die alles dus in zijn uppie moest oplossen. Dit alleen in zijn kist natuurlijk. In zijn rol bij onze marine maakte hij deel uit van een verband dat verschillende gezamenlijke doelen had. Mede daarom was hun plaatsing hoofdzakelijk op onze “Karel Doorman”, hiermee automatisch deel uit makend van de organisatie daar van. De taken van de Seahawk konden divers zijn. Daar ga ik nu niet verder op in. Ik ga in gedachten weer terug in de tijd van mijn inlijving bij de MLD.

Het was 1962. Ik zat in opleiding op de Grondschool, liep de kampwacht en dronk ’s avonds een biertje in de cantine, dit tot 2100 uur (Tap Toe). De werktijd toen was 48 uur per week. Ook zaterdagsmorgens werd er gewerkt. Eens in de maand mocht je op vrijdag middag naar huis, zogenaamd “lang weekend”.

Vrijdag middag en/of zaterdag morgen werd er vaak geoefend door een aantal Seahawks. Zij hadden een stunt team met de naam “Sea Lords”. Na het oefenen op hoogte werd bijna altijd speciaal voor ons belangstellenden een spectaculair schouwspel gepresenteerd.

Zij draaiden al hun loopings, rolls en hoe het verder mocht heten welke diepe indruk op mij maakten. Na dit kwam echter het echte klapstuk. Ze vlogen zeer laag tussen hangaar 1 en 2 door. Zo laag, dat ze voor het hek langs de wetering iets moesten liften. Het was duizeling wekkend en oorverdovend, elke keer weer.

Op een dag besloot de verse (nieuwe) Chef der Equipage (schipper) van het Kamp ook een kijkje te gaan nemen bij deze happening. Hij was op de dienstfiets, te herkennen aan de rood wit blauwe rand. Hij was een beetje laat, vermoedlijk had hij tegenwind gehad.
Daar het voor de eerste keer aanwezig was, kwam hij zeer dicht bij de doorgang tussen de hangaars. Zijn aankomst aldaar viel samen met de passage van een Seahawk ongeveer op de hoogte van zijn fietsbel. Hij verloor de macht over het stuur en belandde gedeeltelijk in een daar aanwezige sloot.
Grote hilariteit. Zijn pet werd na afloop van het spektakel opgevist.