In de tijd voor de Orion waarmee we vaak ook op grote hoogte opereerden, hadden we verschillende sensoren (apparaten) waar we de stille jongens onder of aan de oppervlakte mee konden lokaliseren. Een van de belangrijkste detectie middellen toen was de “eye ball MK-1” het menselijk oog. Veel van de ontdekkingen van onderzeeboten aan de oppervlakte snorkelend om hun accu’s op te laden, of een laatste check via de periscoop kon hun door dit middel fataal worden. Het was een echte kunst en een kwestie van ervaring om tussen al die schuimkopjes een van die twee dingen te ontdekken.
Ik maakte deze foto van een Torenvalk bij ons vliegkamp. Ik heb hem al eens eerder gepost. Nu viel mij echter op dat de hele vogel (platform) in beweging was. Behalve zijn “Primary Sensor). Het is gestabiliseerd, hoe bestaat het !!!
Het voorgaande in de aanvang van mijn verhaal was trouwens ook op toepassing van de Orion, wanneer wij op lage hoogte op jacht waren.

Platform met sensor, maar ook prachtige vogel. Zo goed als hij worden we nooit.