Aan het einde van de vrij heftige sneeuwval van heden middag, waagde ik het rond vijf uur buiten een Hertog Jannetje te halen. Deze staan verborgen achter mijn boot. Dit om speculaties omtrent mijn verbruik door omwonenden te voorkomen.

Mijn tuin was bedekt met een prachtig dek van sneeuw, de open haard brande en Femke lag geheel relaxed in de mand. Dus, mede door het juiste uur, ook de juiste tijd voor een biertje voor het eten.

Voor de tijd van deze actie was al enige tijd de dooi in getreden. Dit had een verraderlijke gladde substantie van half ijs half sneeuw en water onder het sneeuwdek tot gevolg. Dit fenomeen was van boven af niet te zien en ik ondervond dat dan ook pas onverwachts bij de eerste stappen die ik buitengaats maakte.

Ik was op mijn favoriete geruite pantoffels, De eerder beschreven substantie zorgde er voor dat ik direct in mijn schoeisel liep te soppen, maar ook dat ik mij alleen schuifelend kon verplaatsen.
Elke beweging , met hoe weinig kracht ook uitgevoerd, had als gevolg dat mijn onderdanen zich in alle richtingen begaven behalve de goeie.
Als goed militair heb ik mijn missie toch naar alle ( eigen) tevredenheid voltooid.

Dit voorgaande deed mij weer denken aan een anekdote die ik vorig jaar rond deze tijd heb geplaatst.
Ik heb vorig jaar van diverse vrienden en volgers op FB goede en dankbare reacties gekregen, op mijn nu volgende korte instructie film.
Omdat er in het afgelopen jaar toch meer van hen op dit media zijn bij gekomen en misschien deze film niet kennen én van plan zijn op de lange latten te gaan staan, herhaal ik deze.

Ikzelf ga misschien ook nog glijden. Maar de afdalingshoek hou ik graag tot op niet meer dan dertig graden. Misschien, door het weer van vandaag zelfs twintig.