Bijna elke morgen begeef ik me naar het strand bij Jasri waar de vissers rond acht uur terugkeren van Straat Lombok waar zij hun geluk beproeven bij het te lijf gaan van soms grote scholen Makrelen. Soms doen zij dat met netten, soms met lange lijnen met wel honderd haakjes met veertjes. De vang methode is afhankelijk stroom die er staat. Soms staat er zo veel stroom dat stevige draaikolken ontstaan die de vissers met net en al over boord kunnen trekken. Dit gebeurt niet regelmatig, maar komt voor.
De makrelen zijn vaak kleiner dan bij ons, maar steviger van vlees. Buiten de makrelen worden ook af en toe kleine Tonijnen gevangen tot aan een halve meter. De meest voor komende afmeting varieert tussen de 20 en 40 cm. Ze lijken sterk op de Bonito’s die rond Spanje worden gevangen, maar zijn ook steviger van vlees.
De vissers leiden een toch wel spannend bestaan. Geen vis, geen geld. Soms wordt er weken lang zeer weinig tot niets gevangen. Dan moeten ze interen op het, naar onze begrippen, toch nog schamele inkomen bij visvangst. Ik heb echter zelden een groep mensen gezien die zo voor elkaar zorgt bij slechtere tijden Ook zit het vissen hen in het bloed en ze genieten er van.
Ik ga proberen om de kop boven mijn verhaal te verklaren. Als er veel makrelen worden gevangen, doen ze dat allemaal. De prijs van een vis daalt tot een minimum van 2000 rupiah. Dit komt overeen met ongeveer 14 cent. Bij flinke vangst is een aantal vissen van 100 of soms meer mogelijk, met uitschieters tot 300 stuks. Dit gebeurt echter mondjes maat. Je kunt wel uit gaan van een gemiddelde van 50 stuks.
Wanneer minder wordt gevangen stijgt de prijs naar 5000, maar het inkomen blijft gelijk.
Ik ken alle vissers zeer goed. Ik ben vaak mee de zee op gegaan en heb genoten. Wij gaan dan ook als maatjes met elkaar om. Binnenkort ga ik weer een paar keer mee. Is een beetje spannend als ik denk aan het aantal verdwenen vissers bootjes waar we bij de MLD, vaak tevergeefs, naar hebben gezocht in de Carib. Gaat goed komen denk ik.