De Neptune bij onze MLD in mijn tijd.

Ik plaatste een anekdote op Face Book over de P2V7B en de SP2H Neptune. Alles over deze beide vliegtuigen is tegenwoordig te vinden op internet, dus hou ik me aan de herinneringen enervaringen die ik aan deze twee kisten heb.

De P2V7B in de uitvoering met vier 20mm kanonnen in de neus was zover ik nog weet, speciaal ontworpen om aan de eisen van Nederland in die tijd te voldoen. In deze eisen lagen de omstandigheden waarvoor hij gebruikt moest worden tegen oppervlakte doelen in voormalig Nederlands Nieuw Guinea zoals infriltraties met snelle schepen over zee. Ook aan het ondersteunen van grondtroepen, zoals onze Mariniers was gedacht.
Ik ga hier verder niet op in, dit is alles ook te achterhalen. Ook heb ik al diverse verhalen op deze site geplaatst over deze operaties.

De witte rug van de Neptune was zoals begrijpelijk, om “den koperen ploert” zijn invloed in de kist te beperken. Toen wij met de SP2H vaste tornen van vier maanden op Curaçao gingen maken, werd het witte dak wederom in ere hersteld. (Dit even ter zijde).

Met de “Modificatie” naar SP2H werd het accent van de eisen meer verschoven naar de operaties in NATO verband. Hierin nam het hoofdstuk “Onderzeeboot bestrijding” langzaam de voornaamste plaats in.

Het bedienen en operationeel gebruik van deze apparatuur werd intensief beoefend in vlootverband en individueel met onderzeeboten. Ook werd veel gevlogen voor het opsporen en schaduwen van eenheden van “De andere kant”. Dit zeker tijdens de “Koude oorlog”.

Stuurboord / Bakboord Martin Mariner

Openbaar

Gisteren zag ik een foto in ons museum op het vliegveld van een Martin Mariner die een ongeplande landing maakte tijdens een ouderdag. Een maat van me, Willem Verkaar, heeft het zien gebeuren. Hij vertelde dat de kist op 1 motor zou doorstarten waarbij de 2e weer opgestart zou worden. Dit ging niet helemaal goed in het kantoor van de Mecano (BWTK). De kist kuste voortijdig de grond, kwam snel tot stilstand, waarna de staart volgens Willem tergend langzaam afbrak. Zoals ook in het museum wordt verteld, was even er voor ook een S-55 voortijdig gaan liggen. Hij raakte bij een autorotatie de grond met de staartrotor. Volgens Willem werd het slecht weer programma opgestart met onder andere films in de hangaar.Zoals ik al zei, het is ook te zien in ons museum op het veld en het Torenmuseum in Valkenburg. Ik vind deze foto waarop de zielige staart te zien is echter heel gaaf. Daarom plaats ik hem. Onder stuu …. eh bakboord vleugel de boerderij van de heer (boer) van Egmond. Deze was bezig op het grasland van het veld alwaar hij het gras beheerde. Met een snoekduik van zijn tractor kon hij, misschien fataal, contact met de kist voorkomen. Al met al een middag om niet te vergeten.

Mooie low pass Neptune 215

Ik plaatste ooit een foto van de SP2H 215 tijdens een low pass. De fotograaf was onbekend. Face Book plaatste laatst een herinnering van deze foto. Ik vind hem nog steeds mooi en plaats hem, mede door de vele reacties, op mijn site. Ik denk dat hij hard ging want de jet deurtjes staan volgens mij ook open. Aan de achtergrond en baanverlichting te zien ergens in Engeland.

There she goes !!!

Marinevlieger Moekardanoe

HARTOJO/HARRY MOEKARDANOE

Ik kwam op een Indonesische site een beschrijving tegen van een man die ik altijd heb bewonderd. Hartojo (Harry) Moekardanoe. Ik heb hem in mijn begintijd bij de Marine Luchtvaart Dienst (MLD), nog een tijdje meegemaakt als operatieofficier van het Marine Vliegkamp Valkenburg (MVKV). In mijn verdere verhaal refereer ik naar hem als Harry. Dit had ik in die tijd zeker niet in mijn hoofd gehaald. Het laatste even terzijde.

Ik heb mijn uiterste best gedaan om de tekst bij de beschrijving zo goed mogelijk te vertalen. 1941Harry is geboren op 30 december 1920 in Balige, een plaats op Sumatra niet ver van het bekende Toba Meer. In 1941 nam hij dienst bij de Konklijke Marine, door wie hij werd uitgezonden naar Amerika voor de opleiding tot vlieger. Dit volbracht hij met goed gevolg.

In 1949 vervolgde hij zijn vliegers loopbaan bij de MLD

Het is 1962, hij neemt als eerste vlieger en vliegtuigcommandant van een P2V7B Neptune deel aan de zeeslag bij Vlakke Hoek in Nieuw Guinea. Hij heeft met zijn bemanning een groot aandeel in de afloop daar van. Bij de confrontatie daar wordt de snelle torpedoboot “Matjan Tutul” door HRMS Evertsen, mede door samenwerking met de Neptune, tot zinken gebracht. Hierbij kwam een hoge Indonesische Marineofficier Komodor Sudarso om het leven..

Over deze zeeslag heb ik verder terug in mijn site een verhaal geschreven onder de naam DE ZEESLAG BIJ VLAKKE HOEK.

Deze korte anekdote laat echter een klein gedeelte zien door de ogen van de toenmalige “vijand”.

Foto1: Harry Moekardanoe. Fito 2: KRI Matjan Tutul, Foto 3: Komodor Yos Sudardo

Winter 1963 versus winter 2021

Ik keek vandaag 7 februari 2021 af en toe naar buiten en zag een wereld gelijk aan de tijd toen ik in 1963 nog niet zo lang terug was van een term van 18 maanden in Curaçao. Ik duik even in het verleden.

Het Vliegkamp was geïsoleerd. Ik ontdook toen het na de dag van je wacht verplichte baan schoonmaken en ontsnapte. Onder zeer moeilijke winterse omstandigheden bereikte ik Wassenaar. Ik werd de volgende dag bij mijn terugkomst gelukkig ook niet geschaakt. De reden van mijn vlucht was mijn pas nieuwe verkering. Niets of niemand hield mij tegen.

Ik kom terug op vandaag. Er was ditmaal geen reden om te ontsnappen. Jolanda keek televisie en ik wilde even bij het Valkenburgse Meer gaan kijken om aldaar mijn gevederde vrienden in deze barre omstandigheden mentaal bij te staan.

De omstandigheden bij onze woonboot waren bar en boos. Stormachtige wind, stuifsneeuw en koud!!!. Ik besloot me te beperken tot het mentaal steunen van mijn vriendjes in onze tuin maar dan via het raam. Ik had het te doen met ze. Er was wel voldoende voedsel aan mijn voederpaal, maar ze waaiden er bijna steeds weer af. De sterken onder hen hebben toch een slagje kunnen slaan.

Ik kiekte toch nog een Spreeuw die vanwege de harde en koude wind, tussen zijn wimpers door, met bijna dichte ogen zijn gading vond. Ook mijn voorvader het Roodborstje was er weer. Wat een poepie. Aan de andere kant van mijn woonboot schoot ik een mooie creatieve schepping van de natuur. Maakte weer een foto met mijn Orion model op de voorgrond.

De Fouga Magistere

Ik zag begin zestiger jaren een prachtig klein straalvliegtuig op Valkenburg. Ik was pas bij de MLD en vroeg aan de oudere jongens wat het was. Het was een Fouga Magistere, waar veel vliegers van ons tijdens hun opleiding hadden gevlogen. De mannen hadden allerlei verhalen, waaronder andere in werd verteld dat zo’n kist in een rug spin minder of geheel niet hersteld kon worden. Als leek vond ik dat allemaal interessant en spannend.

Ik kwam later in de loop van mijn tijd bij de MLD een aardig tijdje op de Neptune te vliegen met ik dacht toen nog LTZ1 Vincx. Ook heb ik met hem gevlogen toen hij commandant (KLTZ) van squadron 320 was. Ik hoorde dat hij een keer met een Fuga in zo een spin was gekomen, zich er uit heeft laten vallen en aan zijn valscherm veilig terecht is gekomen. Misschien dat hij daarom wat kleiner was.

Iemand maakte een aanvulling op FB over het voorgaande. Ik noem geen namen, maar wij noemden hem Baas Pijp, hierna genoemd Jaap, een zeer ervaren vlieger. Ik wist dat Vincx er niet alleen in zat. Hij was instructeur en zijn leerling was Hans Leer, dat wist ik. Maar ik wist niet van de hoed en de rand, Jaap dus wel.

Hier volgt zijn opmerking: Als ik me goed herinner kon je daar in terecht komen als je de spin te vroeg wilde herstellen. Je moest altijd 2 spinslagen maken en dan herstellen. Uit verhalen van beide vliegers kan ik me nog herinneren dat de moniteur ( Vinkx ) nog voorstelde om asymmetrisch power te geven om uit de inverted flat spin te komen maar de élève pilote had zijn canopy al losgegooid en was vertrokken.

Long time ago. Fotograaf onbekend