Foto’s in blessure tijd, Bali 07-03-20

Door een blessure aan mijn bakboord hoofdwiel, lichtelijk beperkt in mijn actie radius. Vandaag de dag van de vogels en een vlinder rond onze stee.

Witvleugel Triller

Mooie formatie witte Reigers

Zwaluwen met op de achtergrond groeiende CB

De Gunung Agung kijkt toe en steekt een pijpje op

De Gunung Agung kijkt toe en steekt een pijpje op

Paradijsvogelvlinder

Ik heb veel vlinders gefotografeerd en ga proberen daar een hoofdstuk van te fabriceren

Vandaag een beetje rustig aan op Bali. Ik genoot van een wandeling met de hond Lisa. Ik zag een zéér klein vlindertje tussen de blaadjes. het zat geen moment stil. Niet scherp te krijgen. Ik drukte op goed geluk af. Inderdaad niet scherp, maar wel mooi als schilderijtje. Naam onbekend, maar ik heb haar “Paradijsvogel Vlinder” genoemd. Misschien zien jullie ook waarom. Hier de eerste van ik hoop nog velen, vandaag 04-03-20 geschoten. Als foto geen masterpiece, maar werd door haar schoonheid getroffen.

Mijn beauty

Prachtig beest in de kali bij Jasri, 03-03-20

Gisteren een beetje slapjes. Gelukkig geen corona, want vanmorgen was is weer de oude (letterlijk en figuurlijk). Ik besloot een kleine trekking door een kebun (bos) te maken wat ik nog kende van vroeger. Mooie bomen, vlinders, insecten en nog meer gespuis. Er loopt daar een kali (riviertje). Ik besloot die te volgen. Goed opletten om niets te missen en uiteraard met sluipvaart, ik genoot. Er was een bocht in de kali waar ik dacht iets te zien zwemmen. Dichterbij bleek het te kloppen. Het was een vrij groot, prachtig beest. Ik had weinig tijd om mijn camera aan te zetten en te richten. Maar ik kreeg hem toch in het vizier.
Ik heb geen idee wat het was De kop leek op die van een slang en hij had onder water een lange, zwart wit gestreepte staart. Wat er tussen zat zag ik niet door de spiegeling van het water. Ik vond hem een beetje enge uitstraling hebben. Hij kroop weg onder de wallenkant. Ik heb nog gezocht, maar kon hem niet meer vinden.

De mooie kali

Het mooie enge beest

Regenboog op misschien meer dan 10 km hoogte.

Hier op Bali een bijzonder licht verschijnsel waargenomen in februari 2020. Regenboog of regenstreep op waarschijnlijk zéér grote hoogte. Zelf nog nooit eerder gezien.

Regenboog/streep

Gerrit En Corrina Kruis Gaaf Jan Vroege! Ik ben altijd nieuwsgierig naar dit soort fenomenen en ik denk dat jij hebt gekeken naar een zogenaamde parelmoerwolk of polaire stratosferische wolk. Meer op wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Parelmoerwolk

Ular Hijau in de tuin. Bali 28-02-20

Zojuist sprong onze tuinman met grote schrik op. Hij was erg zenuwachtig en riep met onvaste stem: “Ada ular hijau Pak Jan !!”
Hij wees mij op een kleine struik waar zich inderdaad een klein maar lang groen slangetje bevond.
Hij vertelde dat deze groene slang zeer giftig is. De volwassenen kunnen hun gif bij een beet doseren en daarom is een van deze niet per se dodelijk. Dit was een jonkie en die kan dat niet. Hij spuit bij een beet zijn hele lading in zijn prooi. Zelfs voor een volwassen mens kan dit, tenzij je er heel snel bij bent, wel dodelijk zijn.
Ik heb over dat van die dosering bij andere gifslangen hetzelfde gehoord. Ik kon het toch niet laten een foto te maken. Midden onder is zijn in verhouding grote kop te zien. Bij het maken van nog een foto ging hij er van tussen.

(Drie jaar geleden zat er ook een in de tuin. Die was groter, misschien zijn moeder)

Kleine, gemene, groene

Dag later na weg geweest weer terug. Mag me denk ik. Ik haar wel zeker omdat ze haar schutkleur had aangepast.

Mooie schutkleur

Elk nadeel heeft zijn voordeel (en andersom)

Bijna elke morgen begeef ik me naar het strand bij Jasri waar de vissers rond acht uur terugkeren van Straat Lombok waar zij hun geluk beproeven bij het te lijf gaan van soms grote scholen Makrelen. Soms doen zij dat met netten, soms met lange lijnen met wel honderd haakjes met veertjes. De vang methode is afhankelijk stroom die er staat. Soms staat er zo veel stroom dat stevige draaikolken ontstaan die de vissers met net en al over boord kunnen trekken. Dit gebeurt niet regelmatig, maar komt voor.
De makrelen zijn vaak kleiner dan bij ons, maar steviger van vlees. Buiten de makrelen worden ook af en toe kleine Tonijnen gevangen tot aan een halve meter. De meest voor komende afmeting varieert tussen de 20 en 40 cm. Ze lijken sterk op de Bonito’s die rond Spanje worden gevangen, maar zijn ook steviger van vlees.

De vissers leiden een toch wel spannend bestaan. Geen vis, geen geld. Soms wordt er weken lang zeer weinig tot niets gevangen. Dan moeten ze interen op het, naar onze begrippen, toch nog schamele inkomen bij visvangst. Ik heb echter zelden een groep mensen gezien die zo voor elkaar zorgt bij slechtere tijden Ook zit het vissen hen in het bloed en ze genieten er van.

Ik ga proberen om de kop boven mijn verhaal te verklaren. Als er veel makrelen worden gevangen, doen ze dat allemaal. De prijs van een vis daalt tot een minimum van 2000 rupiah. Dit komt overeen met ongeveer 14 cent. Bij flinke vangst is een aantal vissen van 100 of soms meer mogelijk, met uitschieters tot 300 stuks. Dit gebeurt echter mondjes maat. Je kunt wel uit gaan van een gemiddelde van 50 stuks.
Wanneer minder wordt gevangen stijgt de prijs naar 5000, maar het inkomen blijft gelijk.

Ik ken alle vissers zeer goed. Ik ben vaak mee de zee op gegaan en heb genoten. Wij gaan dan ook als maatjes met elkaar om. Binnenkort ga ik weer een paar keer mee. Is een beetje spannend als ik denk aan het aantal verdwenen vissers bootjes waar we bij de MLD, vaak tevergeefs, naar hebben gezocht in de Carib. Gaat goed komen denk ik.

Ik ben laat de meeste vissers zijn al binnen, dit is geen goed teken.

De laatste komt binnen. Hij komt met de juiste snelheid van de braning surfend op het strand af.

De landing is geslaagdte noemen. Het lijkt heftig maar het kan nog veel heftiger.

De buit is binnen. Sommigen hebben een stuk of vijftig makrelen, de meesten hebben niets gevangen. Kashian.

Een goede vriend en vismaatje Nengha, had pech. Zero ekor (stuks). We gaan volgende week een paar keer samen. Misschien breng ik geluk.

Wat niet weet, wat niet deert. Bali 23-02-20

Zoals ik eerder schreef, we wonen hier midden in de natuur. Elke dag maak ik een lange wandeling door het gebied met vele sawah’s, bossages bananen bomen (eigenlijk planten) en soms zeer hoge kokos palmen. Deze kunnen wel tot twintig meter hoog worden.
Het wordt afgeraden om bij wat meer wind onder deze laatsten te vertoeven of te lopen. Toen ik in het begin in Indonesië kwam hoorde ik af en toe harde dreunen. Dat bleken kokosnoten te zijn die van grote hoogte neerploften en uit elkaar spatten. Terug koppen is niet mogelijk zonder dodelijke afloop. In de wereld komen jaarlijks veel mensen om door dit fenomeen.
Gisteren was ik weer op pad voor zo’n trektochtje. Ik genoot van het uitzicht en loerde op mijn foto prooien zoals vogels, vlinders en alles wat beweegt. Ook mooie planten en bloemen kregen mijn aandacht.
Er loopt een kleine kali van ongeveer een meter breed langs ons huis. Hij komt van de Gunung Agung af en stroomt naar zee. Onderweg wordt hij op zeer slimme wijze afgetapt om de sawah’s te bevloeien. Dit gebeurt door de dijkjes rond deze rijstvelden beurtelings een klein stukje te verbreken en na het vol lopen weer af te sluiten.
In de kali zijn ook een soort stuwtjes van grote ronde stenen gemaakt zodat het water niet te snel stroomt. Een prachtig systeem wat al sinds zeer lange tijd uitsteken voldoet. Er is echter een groot probleem, plastic. De grote hoeveelheid daarvan verstopt vaak de kali, vooral de stuwtjes.
Gelukkig is op Bali bijna nergens meer een plastic zak of tas te verkrijgen. Ook begint het besef bij de Balinezen, net als bij ons, de grote nadelen van het plastic door te dringen.

Ik dwaal af. Ik liep dus langs de kali richting zee, genoot en schoot af en toe een plaatje. Op het punt waar de kali in zee stroomt is een brug. Dat is mijn favoriete spot om Bijeneters hun capriolen te zien uithalen en aparte vlinders te spotten. Ik kom daar zeker elke dag een keer.
Hoorde vanmorgen dat bij het het bruggetje gisteren een dode Python van vijf meter is gevonden. Als ik dat had geweten ..

De kali

stuwtje met plastic

Sawah’s met padi (jonge rijst, net geplant)

Ons huis midden in de natuur op Bal

24 februari 2020 op pad met Alit bij Bug Bug

Vanmorgen op pad met Alit, onze tuinman (tevens maatje) in een klein natuurgebied bij Bug Bug. Dit is een kleine plaats waar de huisjes erg dicht op elkaar staan. Het gebied wordt al langzaam maar zeker bedreigd door huizenbouw. Deze huizen worden achteloos op de mooiste plekken neergezet., waardoor mooie weggetjes afgesloten worden. Maar ja, dat gebeurt niet alleen op Bali.Vandaag zijn we daarom vroeg gegaan om van de omgeving en uitzicht te genieten. Het hoofddoel zijn de IJsvogels. We waren benieuwd. Tot onze grote vreugde gaven enkelen van hen mij de kans om ze te schieten.
Na deze voor een bejaarde zeer vermoeiende wandeling gingen wij huiswaarts waar we ons te goed deden aan een heerlijke, , onderweg gekochte, Nasi Campur. Her was jammer genoeg nog te vroeg voor een Bintang, althans volgens de regels van ons huis. Deze laatsten heb niet opgesteld.

Alit kijkt over Bug Bug, we gaan op pad

Wat moet jij hier Jan Vroege?

Witkraagijsvogel

Jonkie

De gunung houdt ons in de gaten.

Cumulonimbus van goud en zilver

Het was 15 april 2015. Ik ging met Ketut met mijn prauw Straat Lombok op om enige makrelen aan het kleed te komen. De zonsopkomst was prachtig, de koperen ploert kwam langzaam maar zeker van achter de vulkaan Rinjani met zijn meer dan vijfduizend meter hoogte op Lombok te voorschijn.
Voor het zover was bescheen deze echter reeds de bovenkant van een grote cumulonimbus die zich aan de westelijke kant van Bali had ontwikkeld. Het deed mij denken aan de vuurbal van een atoombom. Ik voelde me heel klein en filmde het met ontzag.
Ik maakte ook foto’s van de gouden en na zonsopkomst de zilveren cunimb. Vergeet ik nooit meer.


Ik draaide mijn piepkleine camera langs Oost Bali, langs Lombok in de richting can de CB.

De goudenwolk, gelijk een atoombom

De zilveren uitgave.

John van Abcoude vloog met zijn aeroplane over Bali en sprak: OK Jan, zit een beetje te hoog om de uitgeholde boomstammen te zien, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen

Schatje met syndroom

SCHATJE MET SYNDROOM

Het was in 2013 tijdens een van onze verblijven op Bali. Ik maakte daar vele trekking tochten. Ook gingen Jolanda en ik vaak wandelen langs de kust dichtbij. Het was daar erg rustig met vele bomen en struiken, afgewisseld met kleine rijstveldjes, perperstuikjes en nog meer. Langs de waterkant lagen veel visbootjes en er waren enkele kleine kraampjes.

Een van deze uitbatinkjes bezochten we vaker, ik nam een biertje (als het er was) en Jolanda een Kelapa Muda (jonge kokosnoot met rietje). Zij hadden het niet breed, maar het leek dat zij toch gelukkig waren.

Op een dag waren er weer, toen wij voor het eerst hun jongste dochtertje zagen. Zij had het syndroom van down. Wij begrepen dat zij normaal bij haar groot ouders woonde en slechts af en toe bij haar ouders verbleef.

Het verhaal gaat dat veel van deze kinderen als zij, worden weg gehouden. Haar vader verontschuldigde zich voor haar. Maar dit meisje was zeker niet op haar mondje gevallen. Ik ben er dan ook van overtuigd dat pa en ma veel van haar hielden.

Op een gegeven moment kwam zij voor ons staan met een plastic flesje als microfoon en begon haar eigen muzikale creatie te brengen. Zowel de muziek als de tekst waren voor ons moeilijk te plaatsen. Ondanks mijn toch beperkte kennis van de Bahasa, begreep ik toch dat ze over de wolken en al het andere om ons heen zong.

Vergeet ik nooit meer.